|
Ayrilik düser bazen merhabalarimiza…
Olusturdugumuz “biz” kaliplari çöker…
Var olan iki ayri kutuptur artik…
Ya “vazgeçen” oluruz bu ayrilikta..
Ya da “ vazgeçilen”…
Bir tercihtir vazgeçmek..
Eksilmistir yüklediginiz degerler,
gidip de dönmemeyi, dönüp de bakmamayi göze
almissinizdir…
Olusturdugunuz o “biz” kalibindan kendinizi alir ve gidersiniz
Bu merhaba,dan
Hayata baska bir yerden,
baska bir noktadan baslamaktir vazgeçmek…
Yeniden baslamaktir..
Yarin vardir önünüzde..
Ve yarina ait umutlar…
Seçeneksizliktir vazgeçilen olmak…
Giden gitmistir ardinda boslugunu birakarak…
Ve siz kalansinizdir…
Orda…
Öylece…
Eksilmektir vazgeçilen olmak…
Bir yoklugun sizisini yüreginizde anbean tasimaktir…
Vazgeçenden geriye kalan tenhaligi,issizligi kalabaliklarla….
Sessizligi hiçbir sesle dolduramamaktir…
Nedenler ve niçinlerle daha da kararip uzayan gecelerdir…
Bir siziyla bölünen uykulardir…
Dagilmak, parçalanmaktir çokça…
Unutmak için zamana umut baglamaktir…
Zaman akip giderken hayatimizdan…
Kimi zaman ” vazgeçen”
oluruz bir merhabada…
Bir baskasinda “vazgeçilen” belki…
ALINTI
|
|
|
|
|
|
|
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.