Göz Yaslarımı Yagmurlara
Ekledim
simdi
mevsim sonbahar
kopan yapraklar mıdır rüzgarın degdigi
yoksa tükenen takvim sayfalarıyla yasamım mı
aynı makamda çalan bu kaçıncı hüzün sarkısıdır
gidisinle dinledigim
ve bu kaçıncı yalnızlıgımdır
her sevdada yeniden baslayan
simdi mevsim sonbahar
hava yagmur kokarken
hiç dogmayacak bir sevdaya gebe yüregim
ve sana dokunamayan ellerimle
yalnızlıgımın sindigi
hüzün sokaklarının her kösesine adını yazar
bir gölge gibi dolanırken pesimde yalnızlık
yolların ıslaklıgında ayak izlerini ararım
ahh
bu ne hüzzam sevdadır
bu ne yalnızlık
simdi mevsim sonbahar
simdi hüzün ve yalnızlık kol kola gezerken
parolasız
isaretsiz
karanlıgını alıp yanına
yalnızlıgıma nöbet çıkarır gece
yollar uzak
yollar ayrılıklarda kesisirken
en kuytu köselerde
gözlerimin kıyısından düsen göz yaslarımı
sevda bulutlarıyla
eylül yagmurlarına ekledim
saklanma saçaklar altına
ben gelemiyorum
bırak benim yerime saçlarına dokunsunlar
Atila Isık
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.