|
Merhaba ve Hoş çakal
Seninle,
Dağarcığımızdaki tek sözcüktü;
"Merhaba"
Ve geçti günler kararsızlıkla.
Bir gel-dik
Bir git-dik birbirimizden.
Yüz haritamızı
İnceleyip her gün,
Sapa köylerde yitendik...
İkilemin içinde benliğimiz
Gittikçe daralan bir imbik.
Külleri kaldı geriye,
Son ümit kırıntısının.
Onu da rüzgâr aldı,
Savuruverdi denize.
Ve eklendi son söz dilimize;
"HOŞ ÇAKAL!"
|
|
|
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.